Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Επιστημονικές εφαρμογές


Το να είσαι επιστήμονας πρώτης βαθμίδος (μπλιαχ) σου δημιουργεί κάποια ερωτήματα, είναι αλήθεια. Λίγο όμως πριν περάσεις το κατώφλι του μηχανισμού που θα σε κάνει επιστήμονα δεύτερης βαθμίδος/πιο επιστήμονα (μπλιαχ μπλιαχ) αρχίζεις να έχεις σοβαρές αμφιβολίες για το τι σκατά την κάνουν οι άνθρωποι όλη αυτή την επιστήμη, και ακόμα χειρότερα, τι σκατά θα την κάνεις ΕΣΥ όλη αυτή την επιστήμη.

Γιατί υπάρχουν αυτοί οι επιστήμονες:

''Έμπειρος και γνωστός επιστήμονας, καθηγητής, σπουδαγμένος εις άρτιαν και πασίγνωσταν πανεπιστήμια στας Ευρώπας με ειδικότητα σε θέματα τεχνικών έργων, γεωλογίας, γεωτεχνικών κατασκευών, περιβάλλοντος κ.α...κάπου μεταξύ άλλων, αναφέρει σε συγγραφικό του ¨ξε¨πόνημα που διδάσκεται στο πανεπιστήμιο τα εξής :

Λόγω μεγάλης σκληρότητας π.χ οι χαλαζίτες ενώ έχουν μεγάλη αντοχή και είναι ιδανικοί για τη διάνοιξη σηράγγων και ανόρυξη γεωτρήσεων αποφεύγονται λόγο του μεγάλου κόστους.......

Ορίστε τι μαθαίνει και τι μεταλαμπαδεύει ο Έλληνας επιστήμονας στα φιντανάκια του...
Αυτός είναι ο ρόλος του επιστήμονα σήμερα, να βρίσκει φτηνές λύσεις, μη ασφαλείς για τον κόσμο, στα αφεντικά του...''



αλλά υπάρχουν και αυτοί οι ''επιστήμονες'':

Between the end of April and the end of June, we entered various sites (Aix-les-Milles, Tarascon, Villeneuve-les-Maguelonne, Pontoise, Maubeuge, Bapaume) where we rendered the concrete meant for the building sites useless
thanks to a procedure of elementary simplicity. In fact, sugar, mixed in the cement at a proportion of one to a thousand (or about two pounds to a ton), hinders the concrete from setting, definitively weakening it so that it becomes crumbly as soon as it dries. Even though we weren’t able to monitor our action, we still have the satisfaction of having caused the construction companies in charge to lose time and money and of thinking that certain walls aren’t as solid as they seem.

(Από την ανάληψη ευθύνης των Os Cangaceiros, για σαμποτάζ στα εργοτάξια νέων φυλακών.)





Και εκεί που θα μπορούσες να γεμίσεις ολόκληρες σελίδες ημερολογίου με τη λέξη ''μπλιαχ'', αρχίζεις να σκέφτεσαι ότι ίσως τελικά, η ''επιστήμη'' να μην είναι και τόσο αηδιαστική. Το μυστικό βρίσκεται στην εφαρμογή...


Υ.Γ.: Ζητώ ταπεινά συγγνώμη από τους μη αγγλομαθείς, αλλά κάντε λίγο υπομονή και θα το βρείτε ολόκληρο το βιβλίο μεταφρασμένο, σε επιλεγμένα σημεία, σύντομα.. Κάποιοι ''επιστήμονες'' are working on it..
Οι πιο ανυπόμονοι και ενθουσιώδεις μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ: http://zinelibrary.info/files/a_crime_called_freedom.pdf

2 σχόλια:

sure-realism είπε...

Γειά σου!

Μετά από χρονοκαθυστέρηση είδα την ανάρτηση σου!

Φυσικά ήμουν από αυτούς τους ανυπόμονους που μπήκαν και προσπάθησαν να διαβάσουν απευθείας...αν και τα αγγλικά μου είναι αρκετά σκουριασμένα..!

...Θα συμφωνήσω μαζί σου.
Η επιστήμη δεν είναι αηδιαστική..
Είναι αηδιαστικό όμως να προσπαθείς να σφηνώσεις στο μυαλό ενός νέου πως και η επιστήμη έχεις ως μόνο γνώμονα το κέρδος...

Από ΄κει και πέρα τη θέση παίρνει η ηθική του καθένα από εμάς.

Και τότε, ή θα γίνεις ένας από αυτούς ή θα δράσεις αυτόνομα, ακτιβιστικά, δημιουργικά,ελεύθερα...

Σε χαιρετώ!

Ανώνυμος είπε...

τι θα γινει?

ξεναγος...